به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، «محمدرضا ولی‌پور» نجات غریق پیشکسوت گرگانی که سابقه دروازه‌بانی واترپلو را در کارنامه دارد، سالیان زیادی از عمر خود را وقف این حرفه کرده و توانست جان بسیاری از افراد را در این مدت نجات دهد علاوه بر این شمار زیادی را با حرفه نجات غریق آشنا کرد و آموزش داد.

کمتر کسی در استان گلستان است که به استخر رفته باشد و نام محمدرضا ولی‌پور را به عنوان یک ناجی موفق و کارآمد نشنیده باشد، این ورزشکار گلستانی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» از خاطرات تلخ و شیرین‌اش در مدت فعالیت‌اش گفت.

* ۴۰ سال تلاش برای نجات غریق

محمدرضا ولی‌پور ۵۶ ساله حدود ۴۰ سال در عرصه غریق نجات و شنا به طور مستمر فعالیت دارد این ورزشکار باسابقه در خصوص نحوه فعالیت حرفه‌ای خود گفت: از سال ۱۳۶۳ وارد حیطه نجات غریق و شنا شدم، کارت نجات غریق خود را در سال ۱۳۷۰ گرفتم و به عنوان مربی فعالیت می‌کنم.

این ورزشکار گرگانی با بیان اینکه در سال‌های ابتدایی فعالیتم استخرهای سرپوشیده در گرگان وجود نداشت، افزود: آن زمان شناگران در استخرهای روباز آموزش می‌دیدند و تعداد فراگیران زیاد بود اما اکنون تعداد استخرهای سرپوشیده در گرگان و استان بیشتر شده و میزان آموزش کاهش یافته است.

ولی‌پور توضیح داد: آن موقع که ما به فراگیران آموزش می‌دادیم تعداد مربیان غریق نجات به اندازه انگشتان دست بود و در حال حاضر تعداد مربیان این رشته ورزشی خیلی زیاد شده قطعا میزان آموزش بین مربیان تقسیم شده است.

وی گفت: از اینکه وارد این رشته ورزشی شدم بسیار خوشحال هستم، دوران خیلی خوبی داشتم سال ۱۳۶۳ که هنوز مازندران و گلستان از یکدیگر جدا نشده بود به عنوان تیم منتخب مازندران در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردیم و بنده دروزبان منتخب تا سال ۱۳۶۸ بودم و بعد از آن به خدمت سربازی اعزام شدم.

*محرومیت‌هایی که مانع پیشرفت شدند

این ورزشکار گرگانی ادامه داد: در مدت دو سال خدمت هم به عنوان دروازه‌بان نیروی زمینی در لیگ باشگاه‌های تهران واترپلو بازی کردم، آن موقع توسط آقای کامرانی کاپیتان تیم ملی به اردوی تیم ملی دعوت شدم، این مربی وقتی بازی‌های ما را دید بنده را انتخاب کرد، آن زمان برای من که یک بچه شهرستانی بودم و برای تمرین باید به تهران می‌رفتم خیلی شرایط سخت بود برای اینکه از لحاظ مالی ضعیف بودیم و شرایط مالی اجازه نمی‌داد برای همین اردو را رها کردم.

ولی‌پور توضیح داد: خدمت سربازی که تمام شد در نجات غریق در استخرهای مختلف گرگان فعالیت کردم، کارم را ابتدا در استخر کیانی آغاز و بعد در استخر معلم به عنوان نیروی قراردادی آموزش و پرورش بودم و سپس جذب این ارگان دولتی شدم.  

وی گفت: آن موقع جذب نیرو برای آموزش و پرورش داشتند که به عنوان مربی استخر، جذب آموزش و پرورش شدم، اکنون هم مشغول فعالیت هستم، این شغل درآمد خوبی ندارد و به عنوان شغل اصلی نمی‌توان انتخاب کرد.

* واترپلو دروازه موفقیت ورزشکار گرگانی

دروازه‌بان سابق واترپلو درباره درآمد این رشته ورزشی توضیح داد: تا به حال ندیدم کسی در گرگان از فعالیت در استخر و مربی‌گری در این رشته ورزشی به جایی برسد، تنها کسی که در گرگان از طریق استخر به موفقیت رسید منصور کیانی بود آن هم به واسطه سرمایه‌گذاری که در این رشته انجام داد و با تاسیس استخر سرپوشیده توانست درآمدزایی خوبی داشته باشد.

ولی‌پور با اشاره به اینکه مربی‌گری نجات غریق درآمد ماهیانه ثابت ندارد، اظهار کرد: اوج کار ما تابستان است، از طرفی تعداد مربیان این رشته ورزشی در گرگان زیاد هستند، یک مربی در طی تابستان از ۳۰ تا ۱۵۰ شاگرد هم می‌تواند داشته باشد و میزان حقوق هر مربی هم متفاوت است.

وی با بیان اینکه هر مربی نمی‌تواند ناجی باشد، گفت: اکثر مربیانی که در زمینه غریق نجات کار می‌کنند ناجی نیستند بزرگترین خوشحالی‌ام بدون اغراق این است تنها کسی هستم در گرگان که عمرش را برای نجات غریق به عنوان یک شغل صرف کرد تنها نجات غریقی در استان گلستان هستم که بالای ۳۰ سال فعالیت آبی به صورت مستمر دارم و یک سال هم در آموزش دادن فاصله نیفتاده است، در حالیکه بسیاری از همکاران فرهنگی که نجات غریق هستند صرفا در تابستان یا به ندرت به آموزش می‌پردازند.

* ۴۰ سال پای یک تعهد ورزشی

این ورزشکار گرگانی به زیباترین خاطرات حرفه‌اش اشاره کرد و توضیح داد: کسانی را نجات دادم که اگر در حین شنا یک ثانیه دیرتر حضور پیدا می‌کردم عمرشان به دنیا نبود و غرق شده بودند.

ولی‌پور گفت: یادم است در استخر روباز تربیت بدنی که کار می‌کردم آن موقع آب استخر سبز بود و کف استخر دیده نمی‌شد من بر اساس تعهدی که داشتم و هنوز هم پای آن تعهدم ایستاده‌ام، همیشه یک ربع قبل از سانس خود را موظف می‌دانم که در استخر حاضر باشم تا اگر خدای ناکرده اتفاقی برای شناگر در همان ثانیه‌های اول افتاد مانع حادثه‌ای تلخ شوم.

وی ابراز کرد: در گذشته یکی از چالش‌هایم با مدیران استخر این بود که ورودی‌های استخر باید به سمت یک متری باشد نه سه متری، تا شناگر از ابتدا در عمق سه متری شیرجه نزند، با اینکه به دیوار نوشته شده بود عمق استخر سه متری و یک متری کجاست اما کسی که می‌خواست شنا کند توجهی به این مسائل نداشت.

* گلایه از نحوه انتخاب ناجیان برتر در گلستان

ولی‌پور گفت: آن زمان یک شناگر تازه‌وارد برای شنا در عمق سه متری استخر شیرجه زد و داخل آب رفت و چند ثانیه بالا نیامد، از تکان دادن انگشتانش متوجه شدم که کجای استخر است و او را از زیر آب بیرون کشیدم و کار به سی. پی. آر و ماساژ نرسید و هنور هم با مرور این خاطره استرس می‌گیرم و ضربان قلبم تند می‌زند.

وی در خصوص حمایت مسئولان از این رشته ورزشی گفت: تاکنون حمایتی از مسئولان ندیدم و هر کسی که در این رشته به موفقیت رسیده به خاطر سرمایه‌گذاری شخصی بوده است.

ولی‌پور با گلایه از انتخاب ناجیان برتر در استان گفت: متاسفانه در انتخاب این افراد از سوی کمیته‌ها شابسته‌گزینی ملاک کار نیست و بی‌عدالتی‌هایی صورت می‌گیرد که انتظار است این رویه اصلاح شود.

* توصیه یک پیشکسوت به ناجیان جوان

این ورزشکار گرگانی در پاسخ به این سوال که برای نسل جدید به عنوان یک پیشکسوت چه صحبتی دارید، گفت: یکی از دلایلی که در نجات غریق، فرد موفقی هستم به خاطر این است که دروازه‌بان واترپلو بودم، یکی از فاکتورهای موفقیت در این رشته داشتن پا دوچرخه قوی برای نجات غریق است.

ولی‌پور ادامه داد: وظیفه نجات غریق سه چیز است اول مراقبت و پیشگیری سپس نجات و در نهایت سی. پی. آر یا حیات‌بخشی است، کسی در این رشته موفق است که در مرحله اول و دوم بتواند قوی عمل کند و نباید کار به مرحله سوم برسد، در کنار این موارد احساس مسئولیت نسبت به جان افراد و وظیفه‌شناسی در زمان ورود و خروج به استخر است که باید مدنظر ناچیان جوان باشد.

وی همچنین از ناجیان خوب و پیشکسوت هم‌رده خودش علی‌اکبر مبشری به عنوان دوست، حامی و مشوق کاری قدردانی کرد و گفت: از مسعود بغیری به عنوان یک فرد با تجربه و یک دوست خوب کاری قدردانی می‌کنم.

* گذشته‌ای که مرا به وجد می‌آورد

این ورزشکار گرگانی همچنین گفت: اینکه بعد از گذشت سالها فعالیت در نجات غریق به لطف خدا مشکلی به وجود نیامد خود دلیلی بر موفقیت شغلی محسوب می‌شود برای اینکه اولا همیشه لطف خدا شامل حالم بوده و ثانیا سعی کردم به وظیفه خودم واقف باشم.

ولی‌پور توضیح داد: ناملایمات زیادی را تحمل کردم ولی مرور گذشته کاری که داشتم مرا به وجد می‌آورد و خوشحال از اینکه این دوران کاری را با موفقیت و سربلندی سپری کردم.

وی از رضا کیانی برای متحول کردن شنای استان گلستان تشکر کرد و گفت: بنده چند سال متوالی در استخر کیانی با پدر ایشان فعالیت کاری داشتم که از تجربیات آن مرحوم استفاده کردم.

انتهای خبر